Pampas in Rurrenabaque

Rurrenabaque is de toegangspoort voor de jungle en pampas in noord Bolivia. Veel backpackers hebben een uitstapje van een paar dagen vanuit La Paz. Zo ook ik en Marijke, die ik in Machu Picchu heb leren kennen.

De trip naar Rurre zal me bijblijven, niet alleen vanwege de indrukwekkende flora en fauna in de pampas, maar ook vanwege de memorabele vluchten.

Er gaat slechts een handjevol toeristen met het vliegtuig richting Rurre. Vandaar dat we in een superklein vliegtuigje stappen: slechts 19 man, zonder ander personeel dan de piloten. Hartstikke lachen, en fantastisch om vlak langs de bergen te scheren en te landen op een landingsstrook midden in de jungle. Want het vliegveld is een baan asfalt en een klein huisje een paar honderd meter verderop.

De pampas zijn wetlands: grassige en bossige gebieden waar water doorheen stroomt richting de grote rivier. De rivier is de belangrijkste verkeersader en is dus ook onze aanvoerroute richting de lodges. Onderweg kregen we een goede indruk van de grote hoeveelheid wilde dieren: oneindig veel krokodillen, een groot scala aan verschillende vogels, apen en dolfijnen.

De tweede dag gingen we de echte pampas in, op zoek naar anaconda's. Goed gekleed in kaplaarsen waagden we ons door de regen (wederom werd ik door alleen dames vergezeld, hoe doe ik dat toch?). De kaplaarzen dienden ter bescherming tegen slangenbeten, niet om droge voeten te houden. Droog bleven onze sokken niet, want het water kwam vaak tot de knieen. Helaas hebben we geen anaconda's gespot.

In de middag voeren we een eind de rivier op om met dolfijnen te zwemmen. Onder toeziend oog van krokodillen op de kant probeerden we dichtbij de dolfijnen te komen, die overal om ons heen zwommen. Ze waren vandaag niet in een al te speelse bui, want ze hielden enige afstand.

De dag erna stond piranha op het menu. Niet letterlijk, maar we zouden er een aantal vangen voor de foto. Stukje vlees aan een haakje en engelengeduld hebben. Na een uurtje in de stromende regen hadden we er genoeg voor onze foto's en wilden we terugkeren naar onze spullen. Op dat moment lieten de dolfijnen zien dat ze wel degelijk speels kunnen zijn.

Ze zwommen overal rond ons bootje, dansten half uit het water en spatten ons nat met hun staarten. Toen we uiteindelijk terug voeren bleven ze vrolijk in de boeggolf duiken. Erg gaaf om mee te maken! Na een lange terugrit in de jeep (vijf uur), een welverdiende enorme pizza, prima cocktail en een heerlijke nachtrust in een zacht bed waren we klaar voor onze terugreis.

De vluchten richting Rurrenabaque staan erom bekend eindeloos te worden uitgesteld en gecancelled. De dag voor ons was er slechts een uitgaande vlucht, dus hopelijk konden wij diezelfde dag nog vliegen. Om negen uur zou onze vlucht vertrekken, maar we werden meegedeeld dat onze vlucht slechts om half twaalf zou vertrekken.

Om half twaalf werden we vervolgens verteld over twee uur terug te komen. En toen kwamen we eindelijk in beweging. Het busje werd ingeladen met baggage en passagiers, en we begaven ons richting vertrekbaan. Wat Boliviaanse subsidies later (betalen voor het busje, en tweemaal een onbegrijpelijke airport tax) konden we eindelijk het vliegtuig zien. We leken eerder op te stijgen dan onze Franse reisgenoten uit de pampas. Leken. Ik ook met mijn grote bek.

We taxieden richting de vertrekbaan en begonnen snelheid te maken om op te stijgen, toen de piloot het vliegtuig naar links zwaaide. We kwamen tot stilstand en de stewardess gaf aan dat iedereen naar buiten moest. Al bij de bovenste trede van de trap was duidelijk dat er rook uit de linker propellor kwam. We zijn dus door het oog van de naald gekropen.

Inmiddels wachten we geduldig op een nieuw vliegtuig, wat blijkbaar deze kant uit komt. Of het weer dan nog steeds goed genoeg is om op te stijgen, en of het voor zes uur (donker) kan vertrekken, zullen we nog maar moeten afwachten...

En dit hele verhaal upload ik vanuit het hostel in La Paz. We zijn net voor het donker vertrokken. Er werd een nieuw toestel ingevlogen vanuit Salta, en La Paz. De piloten lieten een motor aan staan om zo snel mogelijk weer op te kunnen stijgen. De vlucht hierheen was prima. Daarna zijn we snel wat gaan eten en na een paar welverdiende biertjes kunnen we eindelijk veilig gaan slapen.

De planning is dat ik zondag richting Uyuni vertrek, dus dit weekend wil ik de tijd nemen om de avonturen over La Paz te verslaan. De foto van Huayna Potosi hebben jullie al kunnen zien op Facebook. Er is hier echter nog veel meer te beleven!