Door Paraguay

Het is alweer even geleden dat ik hier iets neerzette. De laatste keer schreef ik dat ik vast zat in een klein dorpje, waarvan ik nu zonder internet ook geen idee van heb hoe het heet. Nu, een paar weken en vele kilometers verder, heb ik weer even de tijd om alle verhalen op te schrijven. In een keer komt alles online: van Argentinië via Paraguay en Brazilië, nogmaals Argentinië naar *nee toch niet, of toch wel* Uruguay, waar ik op een bankje in de zon in Colonia deze verhalen tik. Lees snel verder!

Na onderhandeld te hebben dat ik in Posadas afgezet kon worden, en het wachten op vertrek van de bus, ging de busrit snel en voorspoedig. Ik stapte op een bus naar Posadas, maar zou halverwege uit moeten stappen en een uur moeten wachten op een overstap. Gelukkig was de buschauffeur het met mij eens dat dit klinkklare onzin is, dus mocht ik gewoon blijven zitten. Winst: gemak, tijd en een ontbijt.

Vanuit Posadas mag je de grens over naar Encarnacion in Paraguay. Ik vreesde weer een lange wachttijd, maar hier ging alles zeer gesmeerd. De grens bestaat uit een lange brug over de rivier die de twee landen scheidt, met aan beide kanten een grenspost voor de gewilde stempels. Aan de overkant leken Nederlandse vlaggen me welkom te heten.

Paraguay heeft een heerlijke waardeloze munt, de gauarani. Met 10.000 van die dingen kun je al bijna een twee euromunt halen. Leuk gevoel dat het saldo van je bankrekening eindelijk omhoog schiet na twee maanden van een vrije val. Ik zou het land alleen doorsteken richting de Iguazu watervallen in Brazilië en Argentinië, met als enige tussenstop de Jezuitmissies.

Dit frequent bezochte Unesco erfgoed (twee bezoekers per dag is immers ook een frequentie) imponeert door omvang, details en dus het lage aantal bezoekers. Heerlijk om een aantal uurtjes tussen de ruïnes door te lopen en plaatjes te schieten.